Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014

Μαρτυρία Παναγιώτη Καραπιπέρη για τη στάση του Νίκου Ζαχαριάδη στο Νταχάου

– Είστε ο…
– Καραπιπέρης Παναγιώτης.
– Είστε Καλαμαριώτης;
– Όχι, από την Κάτω Τούμπα.
– Μπορείτε να μας πείτε την ιστορία σας;
– Συνελήφθην από τους Γερμανούς τον Δεκέμβριο του ’42. Έμεινα έγκλειστος στα υπόγεια της Γκεστάπο, απομονωτήριο, μέχρι τις 9/1/1943 που μπήκα στο Νταχάου. Απελευθερώθηκα με την είσοδο των Αμερικανών, τον Μάιο του 1945.
– Λίγες μαρτυρίες από το Νταχάου;
– Αρκετές;
– Πώς μεταφερθήκατε στο Νταχάου;
– Σιδηροδρομικώς.
– Στοιβαγμένος σε βαγόνια;
– Όχι.   Έμενα σε ένα βαγόνι με οχτώ άντρες και μια καραβάνα. Μόλις ξεκίνησε το τρένο και μέχρι να φτάσω εξαναγκάστηκα να γλείφω την καραβάνα για να δροσιστώ.
– Ποια είναι η πρώτη σας επαφή με το Νταχάου;
– Η πρώτη επαφή έγινε στις 9/1/1943.
– Πώς ήταν το Νταχάου σαν φυλακή;
– Πώς να είναι; Πώς να νιώθει ένας άνθρωπος ο οποίος ήταν μαθημένος να ζει ελεύθερος και ξαφνικά βρίσκεται σε ένα κάτεργο που ήτανε ανθρωποκτόνο;
– Το στρατόπεδο ήταν έξω από την πόλη;
– Είναι έξω από το χωριό Νταχάου.
– Είχες γύρω συρματοπλέγματα;
– Δεν είχε μόνο συρματοπλέγματα. Είχε και τοίχους πανύψηλους. Το συρματόπλεγμα είχε τριφασικό ρεύμα.
– Είπατε ότι σας κατεβάσανε από το αυτοκίνητο, και μετά;…
– Κοίταξε, με κατέβασαν από το αυτοκίνητο. Το κάτεργο είχε δίπλα ένα εκπαιδευτήριο Ες-Ες σύνταγμα, που εκπαίδευε Ες-Ες στρατιώτες που προορίζονταν για τα κάτεργα. Και καταλαβαίνεις τι τραβήξαμε εμείς, έχοντας δίπλα ακριβώς σε εμάς αυτούς που ήτανε στραβογιάννηδες που λέμε… Για αυτούς ήτανε διαταγή πως δεν επιτρέπεται οίκτος, γιατί αυτό δηλώνει αδυναμία. Θα σου πω συγκεκριμένα τι έγινε. Μόλις κατέβηκα μπροστά στην πύλη ήτανε ένα σπιτάκι δεξιά. Με παρέλαβαν εμένα ολομόναχο, όπως ολομόναχο με είχανε μεταφέρει. Ήτανε τρεις ή τέσσερις με πολιτικά ρούχα Ες-Ες και μου πήρανε δαχτυλικά αποτυπώματα. Φωτογραφίες, ανφάς και προφίλ. Μετά την απελευθέρωση διάβασα στα βιβλία τους ότι με τον τρόπο που εισήχθη εγώ δεν ήταν τρόπος εισαγωγής ομήρου στο Νταχάου. Γιατί δεν ανήκα στη δικαιοδοσία των Ες-Ες. Ήμουν στη δικαιοδοσία της Γκεστάπο. Δηλαδή ανά πάσα στιγμή η Γκεστάπο είχε δικαίωμα να με πάρει δίχως να ζητήσει άδεια από το στρατόπεδο και να με εκτελέσουν. Λοιπόν έπειτα με πήγαν στο λουτρό. Όταν γδυνόμουν, κάποιος Γερμανός με ερώτησε όταν άκουσε το όνομά μου αν γνώριζα έναν κομμουνιστή αρχηγό. Εγώ δεν ήξερα γερμανικά. Όταν όμως άκουσα το όνομα «Ζαχαριάδης Νίκος» κούνησα καταφατικά το κεφάλι. Όταν λοιπόν βγήκα από το λουτρό βλέπω τον Νίκο Ζαχαριάδη. Με ρώτησε:
– Είσαι Έλληνας;
– Ναι του είπα. Βαδίζοντας με ρώτησε.
– Αρρώστιες πέρασες;
– Ναι, ελονοσία.
– Δεν θα πεις ελονοσία. Αν ακούσουν «ελονοσία», που στη γερμανική γλώσσα λέγεται «μαλάρια» τότε… Τις βλέπεις εκείνες τις παράγκες που είναι με συρματόπλεγμα, περιτυλιγμένες. Έχουν κλειστά παράθυρα, δηλαδή παντζούρια. Θα σε ρίξουν μέσα εκεί δίχως άλλη εξέταση. Αν θα πας εκεί, δεν θα φύγεις ποτέ, θα γίνεις πειραματόζωο. Γι’ αυτό μην πεις ελονοσία.
– Να πω κρυολόγημα;
– Ναι ,κρυολόγημα.
– Αλήθεια, τι δουλειά έκανες πριν;
– Δούλευα σε συνεργείο αυτοκινήτων.
– Ωραία, θα πεις αούτο σλόσε…
– Όντως δήλωσα αυτό. Το θυμάμαι καλά....
[…]
– Η πρώτη σου επαφή στο στρατόπεδο του Νταχάου ήταν με το Νίκο Ζαχαριάδη;
– Ναι, με το Νίκο Ζαχαριάδη. Από τότε μου μπήκα σο ΝΤαχάου, τον Γενάρη μέχρι το Νοέμβρη του 1943 που άρχισαν να μπαίνουν κι άλλοι Έλληνες στο στρατόπεδο, ήμουν μόνος με το Ζαχαριάδη. Αυτό πάει να πει ότι είχαμε στενότατη επαφή. Πρέπει να σημειώσεις ότι τώρα ανήκω στη Διεθνή Επιτροπή του Νταχάου, της οποίας είμαι μέλος.

Παρμένο από το: Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, ΝΤΑΧΑΟΥ, Προφορικές & Επιστολικές Μαρτυρίες, σελ. 105-107, Εκδόσεις Μένανδρος, 2014

Δεν υπάρχουν σχόλια: