Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

Ενώ το Μαύρο Μέτωπο περνά στην αντεπίθεση

Ριζοσπάστης, Σάββατο 1 Δεκέμβρη 1945, σελ. 1

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 01.12.1945

ΕΝΩ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΜΕΤΩΠΟ ΠΕΡΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Παρά την κυβερνητική μεταβολή, το Μαύρο Μέτωπο διατηρεί ακέραιες και άθικτες ακόμα όλες του τις θέσεις. Έχει τον Αντιβασιλέα υποχείριό του. Κρατά όλους τους διευθυντικούς μοχλούς στο στρατό και στα σώματα ασφαλείας. Οι τρομοκρατικές του οργανώσεις: Χ, ΒΕΝ, ληστοσυμμορίες και Σία μένουν και τώρα απρόσβλητες. Ο υπόλοιπος κρατικός μηχανισμός, με επικεφαλής τη μεταδεκεμβριανή δικαιοσύνη, υπακούει ακόμα πρόθυμα και πειθαρχικά στις εντολές που παίρνει απ' τη μαυρομετωπική αντίδραση. Οι αποφασιστικές θέσεις σε ολόκληρο τον οικονομικό οργανισμό της χώρας επηρεάζονται απολυτά απ' τους μαυρομετωπίτες μεγαλοκαρχαρίες. Όλες οι ενδείξεις πείθουν ότι το Μαύρο Μέτωπο συνέρχεται γρήγορα απ' τον κλονισμό που του έφερε το γεγονός ότι η αγγλική πολιτική απόσυρε απ' αυτό το χρίσμα και το έδωσε στο παλαιοδημοκρατικό κέντρο. Αναπτύσσει γοργά τις δυνάμεις του. Προσαρμόζεται στις καινούργιες συνθήκες. ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ. ΠΕΡΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ. Το σχέδιό του είναι απλό: ξέρει πολύ καλά την αναποφασιστικότητα που χαρακτηρίζει τις παρατάξεις που συγκροτούν τη σημερινή κυβέρνηση και την εκμεταλλεύεται μαστορικά. Οργανώνει και προβάλλει δυσκολίες σε όλους τους τομείς όπου ................ η κυβερνητική δικαιοδοσία και δράση. Προετοιμάζει και βάζει σε εφαρμογή αντιλαϊκά και οικονομικά μέτρα, που έχουν για σκοπό να μεγαλώνουν την αγανάκτηση και το ξεσήκωμα των εργαζομένων. Τις δυνάμεις του στο στρατό και στα σώματα ασφαλείας τις αναπροσαρμόζει και συγκεντρώνει στα νευραλγικά σημεία τα «εκλεκτά» ένοπλα σώματά του απ' τις δοκιμασμένες συμμορίες της Χ και τις ληστοσυμμορίες απ' την ύπαιθρο. Σε μια ένταση της κρίσης, που την προετοιμάζει αυτό το Μαύρο Μέτωπο και την υποθάλπει η κυβερνητική αναποφασιστικότητα θα ξαναπαρουσιασθεί πάνοπλο και πανέτοιμο στο προσκήνιο για να πείσει τους εξωελληνικούς παράγοντες, τους Αγγλοσάξονες, ότι άλλη διέξοδος δεν υπάρχει παρά να πάρει αυτό την εξουσία, αν θέλουν να «σώσουν» την Ελλάδα απ' την εαμοκομμουνιστική αναρχία ! Αυτό είναι το στρατηγικό σχέδιο που κατάστρωσε το Μαύρο Μέτωπο και που έβαλε κιόλας σ' εφαρμογή.

Στο μεταξύ τι κάνει η κυβέρνηση; Η προχθεσινή δήλωση του κ. Σοφούλη ότι «ούτε το κράτος ούτε η κυβέρνηση κινδυνεύει από τας αταξίας ολίγων ταραχοποιών» είναι χαρακτηριστική. Όταν κανένας γίνει λίγο ενοχλητικός και ρωτήσει πιο επίμονα, μα τι κάνει επί τέλους η κυβέρνηση; παίρνει τη στερεότυπη απάντηση: Μα σε τόσες λίγες μέρες τι θέλετε να κάνει; Και βρίσκονται πολλοί απλοϊκοί που το πρόσχημα αυτό το παραδέχονται για σωστό και βασικό. Ξεχνούν ότι στην πολιτική πρώτ' απ' όλα και κυρίως σε στιγμές τέτοιες, που αντιδραστικοί παράγοντες συνέρχονται γρήγορα απ' τον κλονισμό και περνούν στην αντεπίθεση η αρχή: βάρα το σίδερο όσο είναι ζεστό, είναι η μονή σωστή, γιατί όσο κρυώνει το μέταλλο τόσο πιο δύσκολα μπορείς να το δουλέψεις.

Η αβεβαιότητα στην κατάσταση – κανένας δεν ξέρει προς τα που πάει η κυβέρνηση -που τόσο ξεθαρρεύει το μοναρχοφασισμό, χρωστιέται, βασικά και κύρια, στην κυβερνητική αναποφασιστικότητα. Και η αναποφασιστικότητα αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι το παλαιοδημοκρατικό κέντρο ταλαντεύεται ανάμεσα στους παλιούς και νέους πλουτοκρατικούς δεσμούς του προς τη Δεξιά και τις λαϊκές απαιτήσεις που ζητάν αποφασιστική πορεία προς τ' αριστερά και δεν ξεκαθαρίζει την πορεία του. Στο βάθος της αναποφασιστικότητας αυτής φωλιάζει ένας παλαιοκομματικός φαυλοκρατικός, θα μπορούσε να πει κανένας, υπολογισμός. Τούτος δω: Μια και έχω την επίσημη εγγλέζικη υποστήριξη δημιουργώ μια «τρίτη κατάσταση», κατάσταση ισορροπίας ανάμεσα στη μοναρχοφασιστική αντίδραση και τη λαϊκοδημοκρατική αριστερά, προχωρώ σιγά-σιγά στερεώνοντας τις δικές μου θέσεις σε βάρος των δυο άλλων και φτάνω στις εκλογές έτσι όπως θέλω εγώ, όποτε και δημιουργώ τις προϋποθέσεις για να «διαιωνίσω» την «τρίτη κατάσταση» ισορροπίας !

Είναι δυνατή σήμερα η δημιουργία «τρίτης κατάστασης»; Η ουτοπία αυτή είναι σήμερα λιγότερο πραγματοποιήσιμη απ' ότι ήταν προπολεμικά. Παρουσιάσθηκαν και σε μας αμέσως ύστερα από το Δεκέμβρη πολιτικοί, που θεώρησαν τη στιγμή κατάλληλη για να φτιάσουν τρίτη, γερή, μαζική κατάσταση. Το αποτέλεσμα ήταν ότι χάσαν και αυτά που είχαν. Αν ακόμα θέλουμε να εξηγήσουμε την απογύμνωση του παλαιοδημοκρατισμού από τις μεγάλες λαϊκές μάζες, θα δούμε ότι αυτή χρωστιέται στο γεγονός ότι ο παλαιοδημοκρατισμός και κατά την 4η Αυγούστου και στον καιρό της κατοχής και ύστερα κράτησε πάντα μια τριτοκαταστασιακή θέση. Γι' αυτό και παρουσίασε σε όλο αυτό το δεκάχρονο πολιτικό διάστημα μια κλασική πολιτική αποτυχία που έφτασε μέχρι τον πολιτικό εκμηδενισμό.

Μια «τρίτη κατάσταση» στην Ελλάδα, σήμερα κυρίως, είναι αδύνατη γιατί δε μπορεί να εξασφαλίσει ένα οικονομικό βάθρο. Δηλαδή στην Ελλάδα σήμερα δε μπορεί να σταθεί μια τριτοκαταστασιακή οικονομική πολιτική γιατί υπάρχουν μονάχα δυο: δοσίλογη, πλουτοκρατική, μεταδεκεμβριανή. Είτε δημοκρατική, λαϊκή. Μια παρά φύση ένωση αυτών των δυο θα γεννούσε ένα θνησιγενές έκτρωμα. Ανάμεσα σ' αυτές τις δυο θα διαλέξει και η κυβέρνηση του κ. Σοφούλη. Το ζήτημα δεν είναι τι λόγια λέει, μα τι έργα κάνει, ποιον εξυπηρετεί. Και μέσα στις συνθήκες, που το Μαύρο Μέτωπο περνά σε ολομέτωπη αντεπίθεση, η αναποφασιστικότητα που χαρακτηρίζει την καινούρια κυβέρνηση μόνο αυτό το Μαύρο Μέτωπο και την πλουτοκρατία εξυπηρετεί και τους ξένους που στην ανεμοζάλη χαίρονται.

Έτσι στέκουν σήμερα τα πράματα. Ίσως να βρεθούν ορισμένοι που να σκέφτονται: τους κουκουέδες θα τους τυλίξουμε και σήμερα όπως τους τυλίξαμε τότε με το σύμφωνο Σοφούλη -Σκλάβαινα. Όσοι σκέφτονται έτσι θα είναι πάλι ανόητοι. Γιατί τα γεγονότα απ' το 1936 και δω δείχνουν ποιος τότε ήταν ο έξυπνος και ποιος ο κουτός. Και επιτρέπουν ακόμα να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι αν το Κόμμα των Φιλελευθέρων και ο αρχηγός του ακολουθούσε απ' το 1936 με συνέπεια τη γραμμή του συμφώνου εκείνου και μια ξεκαθαρισμένη και θαρραλέα λαϊκοδημοκρατική στάση στο διάστημα της κατοχής, δε θα μπορούσε να υπάρξει καμιά αμφιβολία, ότι το Κόμμα αυτό θάταν σήμερα ο αναμφισβήτητος κυρίαρχος και παλλαϊκός εκπρόσωπος στην πολιτική μας ζωή, χωρίς να έχει ανάγκη από τέτοια -τόσο ταπεινωτική στο βάθος -εξωελληνική κηδεμονία και συμπαράσταση και δίχως να παραπαίει στη σημερινή εξωλαϊκή ασημότητά του.

Δεν θα εξετάσουμε εδώ τους λόγους γιατί το Κόμμα των Φιλελευθέρων και μαζί του η πλειάς των δορυφόρων του, που συγκροτούν το παλαιοδημοκρατικό κέντρο, κράτησαν μια τέτοια στάση στα τελευταία δέκα χρόνια.

Ένα είναι γεγονός σήμερα: ότι αυτή τη στιγμή παρουσιάζεται για το δημοκρατικό κέντρο μια ευνοϊκή ιστορική ευκαιρία: να ξανακερδίσει, με το παραπάνω, όλα όσα έχασε τα τελευταία 10-15 χρονια. Και η ιστορική ευκαιρία επιτάσσει όχι «τρίτη κατάσταση», γιατί αυτή μοιραία θάχει σα συνεπεία το παλαιοδημοκρατικό κέντρο να αποκαταστήσει το Μαύρο Μέτωπο. Ούτε στροφή προς τα δεξιά, γιατί το αποτέλεσμα θάναι να συνεχισθεί και να ολοκληρωθεί η μεταδεκεμβριανή κακοδαιμονία, το χάος, η αναρχία, το αδιέξοδο, η καταστροφή.

Εκείνο που μένει είναι ν' ακολουθήσει η κυβέρνηση του παλαιοδημοκρατικού κέντρου με συνέπεια και αποφασιστικότητα το δρόμο της δημοκρατικής ανασυγκρότησης της Ελλάδας. Να στηριχθεί δηλαδή, στο λαό. Έτσι θα αποκτήσει στέρεο βάθρο. Θ' απαλλαγεί απ' την ξενική κηδεμονία, που τόσο τη μειώνει, γιατί ακριβώς δεν εξυπηρετεί τα πραγματικά εθνικά συμφέροντα, πληγώνει την αξιοπρέπειά μας, βλάπτει τη ανεξαρτησία μας. Και θα ωφελήσει ανυπολόγιστα τόσο το στενό κομματικό της συμφέρον, και αυτό μας αφήνει αδιάφορους, όσο και την Ελλάδα και το λαό της, και αυτό είναι για μας το πρωταρχικό, το βασικό, το μοναδικό.

Είναι αναμφισβήτητο ότι μέσα στην κυβέρνηση υπάρχουν δημοκρατικά στοιχεία με ειλικρινείς δημοκρατικές διαθέσεις. Τα εμπόδια είναι πρώτον, η κυβερνητική αναποφασιστικότητα που εξηγήσαμε πιο πάνω. Και δεύτερο, το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν έχει, ούτε θ αποκτήσει, έτσι, δικό της λαϊκό έρεισμα, πράγμα που την αναγκάζει να το ζητά σε ξένους, εξωελληνικούς παράγοντες που, φυσικά, πρώτ' απ' όλα το δικό τους συμφέρον κοιτάζουν και εξυπηρετούν. Χρειάζεται, λοιπόν, η κυβέρνηση ν' αποχτήσει περισσότερη δημοκρατική συνέπεια και αποφασιστικότητα και να εξασφαλίσει δικό της, λαϊκό δημοκρατικό έρεισμα. Η ανάγκη αυτή, που απορρέει απ' την υποχρέωση που έχουμε όλοι να βγάλουμε τον τόπο απ' το χάος, την καταστροφή και το αδιέξοδο, επιβάλλει, σήμερα, τη διεύρυνση της κυβέρνησης και τη συμμετοχή σ' αυτή του ΕΑΜ. Έτσι η κυβέρνηση θα λύσει όλες τις σημερινές μοιραίες αδυναμίες της: Θ' αποκτήσει λαϊκό έρεισμα, αποφασιστικότητα, την αναγκαία δημοκρατική συνέπεια και γοργότητα. Και τις σχέσεις της προς τους ξένους θα τις τοποθετήσει πάνω στη βάση που ανταποκρίνεται στην εθνική αξιοπρέπεια και τη δημοκρατική ισοτιμία.

Η σημερινή, λοιπόν, πολιτική στιγμή αυτό το αίτημα προβάλλει σαν επιτακτική εθνική ανάγκη: διεύρυνση της κυβέρνησης με συμμετοχή του ΕΑΜ. Αλλιώς αντί να πάμε μπρος, θα πάμε πίσω και η κυβέρνηση του παλαιοδημοκρατικού κέντρου θα βρεθεί πολύ γρήγορα μπροστά σε αδιέξοδο, όποτε και το Μαύρο Μέτωπο θα θελήσει να δώσει το αποφασιστικό του χτύπημα, που απ' τα τώρα ετοιμάζει για να κυριαρχήσει απόλυτα.

Έτσι βλέπουμε εμείς τα πράγματα. Και συσταίνουμε στο λαό χωρίς αυταπάτες και επιπολαιότητες να παρακολουθεί άγρυπνα και τα μέτρα της κυβέρνησης για να εξασφαλίζει με τον όγκο του και την οργάνωσή του τα συμφέροντά του. Και τις κινήσεις του Μαύρου Μετώπου για να τις συντρίψει όταν εκδηλωθούν με όλη την αποφασιστικότητα που απαιτεί η ησυχία και το συμφέρον της Ελλάδας.

Ν. Ζαχαριάδης

Δεν υπάρχουν σχόλια: